ก่อนที่น้ำจะเข้าท่วมกรุงเทพฯ ฉันติดตามข่าวสารต่างๆเกี่ยวกับน้ำท่วมในบริเวณต่างจังหวัด และเมื่อข่าวรายงานว่าน้ำจะเข้าท่วมกรุงเทพในอีกไม่นานนี้ ครอบครัวของฉันได้เตรียมอาหารไว้ทานในยามน้ำท่วมบ้างเล็กน้อย เช่น ปลากระป๋อง บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป น้ำดื่ม ไข่ไก่ เป็นต้น จากนั้นประมาณหนึ่งอาทิตย์ ฉันสังเกตได้ว่าน้ำเริ่มเอ่อออกมาจากท่อระบายน้ำ และน้ำค่อยๆไหลเข้ามาในบ้านของฉัน ใช้เวลาเพียง 2 วัน น้ำก็ท่วมเต็มบริเวณบ้าน ความสูงของน้ำสูงสุดประมาณเอวของฉัน และอยู่อย่างนั้นประมาณ 3 อาทิตย์ สุดท้ายน้ำลดลงเรื่อยๆจนแห้งสนิท
ช่วงแรกฉันเกิดความเครียดอยู่บ้างเล็กน้อย เพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนในชีวิต และไม่รู้จะใช้ชีวิตอย่างไร กลัวว่าอาหารที่มีไม่พอทาน หรืออาจเกิดผลกระทบต่างๆมากมายที่ไม่อาจรับมือได้ พ่อของฉันจึงบอกว่า "คนเราควรมีสติในทุกๆเรื่อง และเราจะมีวิธีในการอยู่รอดได้อย่างแน่นอน" เมื่อฉันได้ฟังจึงคลายความกังวลลง และประกอบกับพ่อของฉันเคยอยู่ในสถานการณ์น้ำท่วมเมื่อปีพ.ศ.2526 และ พ.ศ.2538
ฉันกับพ่อจึงใช้ชีวิตเป็นปกติที่สุดเท่าีที่จะทำได้ เมื่ออาหารหมด ของใช้ขาด ฉันกับพ่อจะเดินลุยน้ำไปซื้อของมา อันที่จริงแล้วทุกอย่างแทบจะเป็นปกติ เพราะคนแถวบ้านฉันใช้ชีวิตเป็นปกติเหมือนชีวิตประจำวันทั่วไป เพียงแค่ทางเดินที่เคยใช้มีน้ำมาอยู่แทนที่ก็เท่านั้น ถึงน้ำจะทำให้ยากต่่อการเดิน แต่ฉันรู้สึกสนุกมากเลยที่ครั้งหนึ่งฉันเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้....เหตุการณ์ที่น่าจดจำ
ลองคิดดูสิ - จะมีบ่อยไหมที่บ้านเรา บริเวณต่างๆที่เราเคยเห็นเป็นประจำทุกวัน จากที่เคยแห้ง เป็นพื้นดินที่เราเห็นมาเป็นเวลายาวนาน แต่พอเกิดเหตุการณ์น้ำท่วม พื้นดินและบริเวณเหล่านั้นกลายเป็นน้ำทั้งหมด
- จะมีบ่อยไหมที่เราจะเห็นเรือต่างๆ ทั้งเรือยนต์ และเรือพาย มาอยู่บนถนนที่เราใช้อยู่ทุกวัน แล่นไป-มาแทนรถยนต์เลยก็ว่าได้
- และจะมีบ่อยไหมที่กรุงเทพฯ เมืองหลวงของประเทศไทยกลายเป็นเมืองที่เงียบสงบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เนื่องจากผู้คนต่างอพยพหนีน้ำไปอยู่ตามที่ต่างๆเสียหมด
เหตุการณ์เช่นนี้เกิดไม่บ่อยนักในชีวิตของคนกรุงเทพฯอย่างฉัน ฉันจึงคิดว่าคุ้มแล้วที่ฉันได้ใช้ชีวิตอยู่ตลอดเหตุการณ์น้ำท่วม โดยไม่อพยพหนีไปไหน
เมื่อเวลาผ่านไปประมาณ 3 อาทิตย์ น้ำลดลงไปเรื่อยๆและแห้งไปในที่สุด ผู้คนที่อพยพหนีน้ำไปอยู่ที่อื่นต่างก็กลับกันมาหมดแล้ว ทุกอย่างกลับเข้าสู่ความเป็นปกติอย่างที่เคยเป็นมา เหตุการณ์น้ำท่วมครั้งนี้ได้สร้างความหดหู่ให้ฉันอยู่บ้าง เนื่องจากต้นขนุน ไม้ยืนต้นที่อยู่ทางหน้าบ้านและหลังบ้านของฉัน ที่ฉันเห็นมันมาตั้งแต่เล็กจนโต มันคอยให้ร่มเงา คอยบังแดด แต่ตอนนี้มันกลับต้องยืนต้นตายเพราะน้ำท่วมนานเกินไป
สุดท้ายนี้ฉันอยากขอบคุณเหตุการณ์น้ำท่วมที่ได้มอบประสบการณ์ใหม่ๆให้ฉัน สอนฉันในหลายๆเรื่อง สร้างความประทับใจต่างๆให้ฉันมากมาย และทำให้ได้รู้ว่าน้ำใจของคนไทยไม่เคยเหือดแห้งหายไปไหนเลย ยังคงมีอยู่และพร้อมที่จะคอยช่วยเหลือกันในยามที่ทุกข์ยากเสมอ
"ขอให้คนไทยผ่านวิกฤตินี้ไปด้วยกันอย่างมีความสุขนะคะ"
